Tα λευκά σφραγίσματα φτιάχνονται από σύνθετη ρητίνη. Χρησιμοποιούνται αντί των παλιών σκουρόχρωμων σφραγισμάτων αμαλγάματος για να σφραγιστεί ένα δόντι μετά από τον καθαρισμό του από τερηδόνα.
Τα σφραγίσματα σύνθετης ρητίνης δίνουν τη δυνατότητα στον οδοντίατρο να τροποποιήσει το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα των πρόσθιων δοντιών, ενώ είναι κατάλληλα και για μεγάλες αποκαταστάσεις (οπίσθια, συνήθως, δόντια).
Τα πλεονεκτήματα ενός λευκού σφραγίσματος είναι:
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα αφού μπορεί να μιμηθεί το φυσικό χρώμα των δοντιών.
- Μεγαλύτερη συγκόλληση του υλικού με το δόντι και αφαίρεση λιγότερης οδοντικής ουσίας κατά την τοποθέτηση του, σε σύγκριση με τα σφραγίσματα αμαλγάματος. Μπορεί, επίσης, να χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες περιπτώσεις απ’ ότι το αμάλγαμα.
- Η “επισκευή” του είναι πιο εύκολη σε περίπτωση που κάποιο κομμάτι του αποκολληθεί.
- Πλήρης αποφυγή του υδραργύρου που περιείχαν τα παλιά αμαλγάματα.
Αν και το αμάλγαμα ακόμα δεν έχει επισήμως καταργηθεί, χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο λόγω του ότι υπάρχει μεγάλη εξέλιξη στα υλικά των σύνθετων ρητινών βασισμένη στη νανοτεχνολογία και μία ακόμα μεγαλύτερη εξέλιξη στα υλικά συγκόλλησης.
Τοξικότητα αμαλγάματος
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 άρχισε να αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός σχετικά με την επικινδυνότητα του αμαλγάματος και συγκεκριμένα του περιεχόμενου υδραργύρου. Ο υδράργυρος θεωρείται ως το πιο τοξικό μη ραδιενεργό στοιχείο. Ο προβληματισμός αυτός στηρίχτηκε και τροφοδοτήθηκε σε δύο βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος από αυτούς ήταν η σωρεία των ερευνητικών εργασιών που αναφέρονταν στην εκπομπή ατμών υδραργύρου και την ανίχνευσή του στον ανθρώπινο οργανισμό και ο δεύτερος στη μόλυνση του περιβάλλοντος από τα απόβλητα του οδοντιατρικού αμαλγάματος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο υδράργυρος είναι ένα επικίνδυνο στοιχείο για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων όταν η έκθεση σ’ αυτόν υπερβαίνει την επιτρεπόμενη ημερήσια ποσότητα που έχει καθοριστεί στα 20-40 μg (μικρογραμμάρια).
Μέχρι σήμερα η όποια προσπάθεια σύνδεσης των χαμηλών ποσοστών υδραργύρου, που ανιχνεύονται στα σωματικά υγρά και τους ιστούς, με διάφορες εκφυλιστικές καταστάσεις, κυρίως του κεντρικού νευρικού συστήματος (νόσος Alzheimer, νόσος του Parkinson, σκλήρυνση κατά πλάκας) είναι αστήρικτη και κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία τεκμηριωμένη άποψη για την επιβλαβή δράση του υδράργυρου που περιέχεται στο αμάλγαμα.
Ο υδράργυρος που περιέχεται στο οδοντιατρικό αμάλγαμα δεν μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση. Εάν υπάρχουν μεταλλικά σφραγίσματα στο στόμα σας, το ποσό του υδραργύρου που μπορεί να απελευθερωθεί στο στόμα κατά τη μάσηση είναι εξαιρετικά μικρό και ουσιαστικά ακίνδυνο. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο υδράργυρος μπορεί να εντοπιστεί στον αέρα, στις τροφές και στο νερό. Το ποσό του υδραργύρου στο οποίο εκτιθέμεθα από αυτές τις πηγές είναι μεγαλύτερο από ότι αν έχουμε εμφράξεις αμαλγάματος στο στόμα μας.
Το πρόβλημα όμως φαίνεται να εστιάζεται περισσότερο στην επίδραση του υδραργύρου του αμαλγάματος στο περιβάλλον. Τα αυξημένα ποσοστά υδραργύρου στον ατμοσφαιρικό αέρα ανακυκλώνονται στην τροφική αλυσίδα μέσω των φυτών και των λαχανικών, όπου ο υδράργυρος μετά τη μετατροπή του σε μεθυλ-υδράργυρο γίνεται λιποδιαλυτός και συσσωρεύεται στο λιπώδη ιστό.
Ο οδοντιατρικός υδράργυρος, μέσω του αποχετευτικού δικτύου, ασφαλώς και συμμετέχει στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Η σωστή και απόλυτη παγίδευση των υπολειμμάτων του αμαλγάματος αποτελεί τη μόνη λύση για την προστασία του περιβάλλοντος, ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας περιόδου απομάκρυνσης του υλικού αυτού από την οδοντιατρική. Στο Athens Dental Care, μέσω της πράσινης διαχείρισης του οδοντιατρείου στοχεύουμε στη μείωση του ενεργειακού αποτυπώματος της επαγγελματικής μας δραστηριότητας.
Είναι γνωστό ότι ο υδράργυρος μπορεί να διασχίσει τον πλακούντα από τη μητέρα στο έμβρυο και μπορεί επίσης να ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία οποιασδήποτε σύνδεσης μεταξύ της χρήσης αμαλγαμάτων και των ατελειών ή ακόμα των ανωμαλιών στη γέννηση. Γενικά, είναι λογικό να ελαχιστοποιηθούν οι επεμβάσεις υγείας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η έκθεση του 1998 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με την τοξικότητα αναφέρει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρηθεί ότι η τοποθέτηση ή η αφαίρεση των εμφράξεων από αμάλγαμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν επιβλαβής. Η Επιτροπή της τοξικότητας συμφώνησε με την ομάδα εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εντούτοις, ότι θα πρέπει να αποφεύγεται, όπου είναι δυνατόν, η τοποθέτηση ή η αφαίρεση των εμφράξεων από αμάλγαμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Αυτό δεν αποτελεί απαγόρευση στη χρήση του οδοντιατρικού αμαλγάματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Σε παιδιά που έχουν ανάγκη οδοντιατρικής θεραπείας, οι ακίνδυνες σύνθετες ρητίνες και υαλοïονομερείς εμφρακτικές κονίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν με μεγάλη επιτυχία.
Τοξικότητα σύνθετης ρητίνης
Παρατηρήσεις που ξεκίνησαν το 1980 προκάλεσαν ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον σχετικά με το κατά πόσο συστατικά των συνθέτων ρητινών έχουν οιστρογονομιμιτικη δράση, μπορούν, δηλαδή, να μιμηθούν δράσεις των οιστρογόνων. Η ελαφρά οιστρογονομιμιτικη και τοξική δράση παραγόντων, όπως η διφαινολη Α, η οποία αποτελεί προϊόν απελευθέρωσης της ρητίνης μετά από ατελή πολυμερισμό της, διέγειρε προβληματισμούς στην επιστημονική κοινότητα.
Εντούτοις, παρατηρείται ότι η διφαινολη καθώς και άλλα συστατικά της ρητίνης, θα πρέπει να απαντηθούν σε εξαιρετικά υψηλότερες συγκεντρώσεις προκειμένου να επιδράσουν στο αναπαραγωγικό και σε άλλα συστήματα του οργανισμού. Δεδομένου, όμως, ότι η ασφάλεια των ασθενών και ιδιαίτερα των παιδιών θα πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα θα πρέπει να διεξαχθεί περαιτέρω ερεύνα σχετικά με το εν λόγω θέμα.
Παραπομπές: Ευρωπαική Επιτροπή, American Dental Association
